دوره های در حال پذیرش
باسلام وخسته نباشید. اول جا داره که یه دنیا تشکر کنم از مشاوره خوب و مفیدتون. واقعا مشاوره ها وراهنماییاتون بهترین همراه من توی 5 ماهی که درس میخوندم بود و با اینکه امتحان وکالت رو خوب ندادم و امیدی هم به قبولی ندارم اما چیزی ازرضایت من از همراهی و راهنماییاتون کم نمیکنه. الان هم میخوام یه بار دیگه برای تصمیم گیری کمکم کنید چون از هر کس راهنمایی میخوام میگه خودم باید تصمیم بگیرم. من 31 سال سن دارم.لیسانس الهیات رو از دانشگاه دولتی اراک گرفتم.رشته ای که هیچ تمایلی بهش نداشتم و فقط یه بدشانسی توی امتحان کنکور باعث شد4 سال طلاییمو توی رشته و دانشگاهی که هدف و علاقم نبود به باد بدم.دوباره امتحان کنکور دادم و چون شرایط دور شدن از خونه رو نداشتم ترجیح دادم پیام نور درس بخونم و طی 6 ترم لیسانسمو گرفتم.ارشد سال گذشته با رتبه ای که مناسب روزانه شیراز نبود مجاز شدم اما انتخاب رشته نکردم.الانم که باوجود تلاشی که کردم امتحان کانون رو خوب ندادم که احساس میکنم بیشتر مشکلم به خاطر درس خوندن توی پیام نوره و من نمیتونم رقیب خوبی برا داوطلبایی که از دانشگاههای بزرگتر درس خوندن باشم چون من هرچه بلدم و یاد گرفتم حاصل تلاش و مطالعه خودم بوده نه استفاده بردن از کلاسای اساتید و این ضعف بزرگی برا رقابته. الان دیگه واقعا سردرگمم که دیگه چیکار کنم؟تحمل بیکار بودن رو ندارم وبهم فشار میاره .استخدامی هم وجود نداره که به فکر کار باشم.الان نمیدونم دوباره شروع کنم درس بخونم و سعی کنم ضعفامو از الان رفع کنم تا توی امتحان سال بعد شرکت کنم.یا بعد از این همه سال درس خوندن برم سراغ یه شغل آزاد مثل گرفتن نمایندگی برا دفتر بیمه؟آیا اصلا صحیحه که با این سن و شرایط هنوز دنبال درس و کتاب باشم؟خسته شدم از این همه از این شاخه به اون شاخه پریدن . نیاز دارم یکی بهم بگه چیکار کنم شاید اینبار تصمیم خوبی بگیرم.
با سلام اولا 31 سال سن بالای محسوب نمی شود الان خیلی ها تازه در این سن می خواهند تحصیل را در حقوق شروع کنند حتی اگر پنجاه سالتان هم بود سن هیچ تا ثیری نداشت. پس این را به صورت قطعی از اینجانب به عنوان مشاور بپذیرید . اما نکته بعد اینکه به دلیل هزاران مشکلی که خودتان هم بهتر از هر کسی می دانید برای قبول شدن در ازمون های اینچنینی که منجر به دست اوردن یک شغل می شود باید سرمایه گزاری کرد و مهمترین عامل در این سرمایه گزاری وقت گذاشتن و صبور بودن و برنامه دراز مدت داشتن است . یعنی شما باید برای خودتان یه هدف را مشخص و زمان رسیدن به ان هدف را هم مشخص بکنید . چون کلمه به کلمه نوشته تان یاد اور خاطرات شخصی خودم بود بگذارید داستانی برایتان تعریف کنم . من و دو ستم بعد از دیپلم می رفتیم کلاس کنکور بدر شیراز برای قبول شدن در رشته پزشکی هم ریاضی ما ضعیف بود وهم عربی . پدر دوستم که بعدا فوت کرد می گفت شما باید برنامه ریزی سه یا چهار ساله بکنید تا بتوانید در رشته پزشکی قبول شوید . وقتی من این حرف ها را به دو ستان و خانواده می گفتم همه می خندیدند . سال بعد ما هر دو قبول نشدیم. اما پدر دوستم پسرش را گذاشت کلاس عربی کانون زبان و ریاضی را هم معلم گرفت از پایه اموزش ببیند . این کار سه سال طول کشید . یعنی او هم عربی را در سه سال در کانون زبان خواند هم تو سه سال ریاضی و فیزیک وشیمی را تقویت کرد . در سال چهارم، کنکور داد و پزشکی فسا قبول شد . الان هم متخصصی است در کانادا . وضع مالی خانواده ایشان هم خوب نبود شاید باور نکنید پدرش برای تامین هزینه کلاس های ایشان ما شینشان را فروخت . اما مسیر را درست انتخاب کرد . مهم این است که ما برنامه داشته باشیم و برای رسیدن به هدف سرمایه گذاری کنیم . شما پارسال ازمون داده اید امسال و یا حتی سال اینده را باید برنامه ریزی کرد انشاالله هم موفق خواهید شد . واقعیت این ازمون ها این است که به دلیل مراجعه کنندگان فراوان وهزاران محدودیت که می دانید ما برای رسیدن به هدف باید وقت بگذاریم و صبورباشیم . انشالله بهترین کار این است که استراحتی کنید و دوباره شروع نمایید . این جمله را همیشه از من بیاد داشته باشید مهم این است که ما در مسیر قرار بگیریم و مسیر را گم نکنیم . شما در مسیر قرار گرفته اید لطفا هدفتان را گم نکنید . لطفا به حرف هیچ کس دیگری گوش نکنید فقط به برنامه ها و هدفتان بپردارید .